จากการประชุมคณะกรรมาธิการวิสามัญสภาผู้แทนราษฎร
ครั้งที่ 2 ลงวันที่ 13 มีนาคม 2540 ได้ออกกฎหมาย
พระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วนจังหวัด
ที่ระบุประเด็นวัตถุประสงค์ ความว่า
ประการที่ 1 เพื่อจัดระบบบริหารให้มีประสิทธิภาพ เนื่องด้วยปัญหา
การจัดการพื้นที่และรายได้ซ้ำซ้อน
ประการที่ 2 เพื่อปรับเปลี่ยนตามการเมืองการปกครองท้องถิ่นที่มี
การเปลี่ยนแปลงทางด้านการเจริญเติบโตของแต่ละท้องถิ่น
ประการที่ 3 เพื่อเป็นการถ่ายโอนอำนาจการปกครองส่วนภูมิภาค
มาสู่ท้องถิ่น โดยเป็นผู้ประสานกังท้องถิ่น องค์กรปกครองท้องถิ่น
และหน่วยงานภาครัฐ
ประการที่ 4 กระจายอำนาจสู่ท้องถิ่นให้มากขึ้น โดยให้ความเป็นอิสระ
และลดการกำกับจากส่วนกลางลง
ตามพระราชบัญญัติฯดังกล่าว ทำให้เกิดการจัดตั้ง องค์การบริหาร
ส่วนจังหวัด ส่วนการบริหารงานก็ให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติ
ระเบียบราชการส่วนจังหวัด โดยมีฐานะเป็นนิติบุคคล เป็นหน่วย
ราชการบริหารส่วนท้องถิ่น ซึ่งพระราชบัญญัติองค์การบริหารส่วน
จังหวัด พ.ศ. 2540 ได้ผ่านการพิจารณาของรัฐสภาและประกาศ
ในพระราชกิจจานุเบกษา เล่ม 114 ตอนที่ 62 ก ลงวันที่
31 ตุลาคม2540 และมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 พฤศจิกายน 2540
เป็นต้นมา พระราชบัญญัติฯฉบับนี้จะกล่าวถึง ระเบียบวิธีการบริหารงาน
ขององค์การบริหารส่วนจังหวัดที่มีการปรับปรุงบทบาทและอำนาจหน้าที่
ของอบจ.ให้สอดคล้องและมีโครงสร้างที่เหมาะสมยิ่งขึ้น